Μετά από μία βδομάδα αποχής, ο θίασος από τη Μινεσότα επιστρέφει ακάθεκτος και συνεχίζει να προσφέρει απλόχερα θέαμα και γέλιο στους φίλους του ΝΒΑ (και όχι μόνο).
Περάστε κόσμε!
Αντίπαλός μας αυτή τη φορά οι συμπαθείς (not) Sacramento Kings, τους οποίους πριν λίγες μέρες είχαμε ξεφτιλ... εχμ, νικήσει άνετα 78-52 και μάλιστα εκτός έδρας. Συνεπώς στον αποψινό αγώνα το φαβορί ήταν προφανές και οι Μαλαισιανοί στοιχηματζήδες ασχολήθηκαν ελάχιστα με την ομάδα μας. Παρ' ολ' αυτά καταφέραμε πάλι να στείλουμε κουβά την υφήλιο, καθώς ξεκινήσαμε πολύ χαλαρά την πρώτη περίοδο. Στα μισά της ήμασταν ισόπαλοι 8-8 (φοβόταν ο Γιάννης το θεριό...) και τελικά βρεθήκαμε να χάνουμε με 15-17, παρά τα 1/8 τρίποντα των Kings και τα 3/7 δικά μας.
Η δεύτερη περίοδος πήγε καλύτερα και ελάχιστα πριν το ημίχρονο μας βρήκε με προβάδισμα 6 πόντων. Τελικά κατορθώσαμε να κάνουμε τα γνωστά εγκληματικά μας λάθη (συνολικά 8λ. στο πρώτο ημίχρονο) και επιτρέψαμε στους Kings να πλησιάσουν στον πόντο (30-29) με το παραδοσιακό buzzer beater τρίποντο. Οφείλω να ομολογήσω ότι έπαιξαν πολύ έξυπνα στην τελευταία τους επίθεση, καθώς πήραν αμυντικό ριμπάουντ στα 5" και αντί να γυροφέρνουν ως συνήθως, έκαναν δύο καταπληκτικές πάσες και έβγαλαν ελεύθερο παίκτη στο φτερό (ο οποίος φυσικά και κόντεψε να σκίσει το διχτάκι).
Διακόπτουμε την περιγραφή μας για το απαραίτητο διαφημιστικό break του ημιχρόνου.
Στην τρίτη περίοδο πάθαμε την κλασική καθίζηση. Οι δε Kings από τα 3/16 τρίποντα του ημιχρόνου, κατάφεραν να βάλουν 3/8 στην τρίτη και σε συνδυασμό με τα 4/14 FG μας πήραν προβάδισμα 6 πόντων. Το πλέον χαρακτηριστικό ήταν ότι ο Ρούμπιος ξεκίνησε την 4η περίοδο με μηδέν πόντους, μηδέν ριμπάουντ και μηδέν ασίστ. Ο δε Κιριλένκος (8,5ppg) ήταν εκτός τόπου και χρόνου επιθετικά και έμεινε στο απόλυτο μηδέν, χωρίς να πάρει ούτε ένα σουτ σε ολόκληρο τον αγώνα! (τουλάχιστον κατέβασε 8 ριμπάουντ). Ο μόνος λόγος που μείναμε ζωντανοί ήταν τα 3 τρίποντα του Ridnour, ο οποίος σε 12 αγώνες έχει 14/23 και κινείται στα όρια του cheat (ή του Τζον Κόρφα). Ο τύπος είναι σχεδόν αδύνατον να χάσει σουτ από την κορυφή του τριπόντου αν σουτάρει χωρίς πίεση. Το κακό είναι πως μετά πιστεύω ότι μπορεί να βάλει και τα υπόλοιπα σουτ και γι' αυτό μερικές φορές παίρνω πολύ τραβηγμένες προσπάθειες. Αλλιώς θα είχε άνετα 20/20 τρίποντα (ξεκίνησε τη σεζόν με 8/9...)
Να μην τα πολυλογώ η τέταρτη περίοδος άνοιξε με μεγάλο τρίποντο του Bundinger και στα υπόλοιπα 7 λεπτά απ' την ομάδα μου σκόραραν μόνο... δύο παίκτες. Ο Roy που, παρά τα 6/17 του, ήταν διαρκής απειλή για το αντίπαλο καλάθι και φυσικά ο τιτανομεγιστοτεράστιος Kevin Love, που σαν άλλος Τζον Χάντσον έβαλε συνολικά 19 πόντους και κατέβασε 12 ριμπάουντ. Παρ' ότι χρειάστηκε τρεισήμισι περιόδους για να πετύχει το πρώτο του δίποντο (είχε όμως 4/6 3π.) μίλησε όταν έπρεπε στο τέλος, ο μεγάλος παιχταράς, το αλάνι, ο γίγαντας. Άσχετα αν στην τελευταία επίθεση κατάφερε το βόιδι, το χτήνος, ο ξεφτιλισμένος να χάσει ελεύθερο σουτ από τα 5 μέτρα που θα κλείδωνε τον αγώνα.
Χάρις σε μερικά τεράστια καλάθια των δύο παραπάνω, η επερχόμενη κηδεία (56-62 δύο λεπτά πριν το τέλος, με τον Brooks να έχει ξυπνήσει) έγινε 60-62 και στη συνέχεια 63-62 με τεράστιο γκολ-φάουλ του Love στα 54".
Βάλτε όλο το... γκολ-φάουλ στον κώλο!
Οι Kings έχασαν την επόμενη επίθεση, ο Αγάπης αστόχησε στο ελεύθερο σουτ (που λέγαμε πριν) και στα 5" πήγαμε να πάθουμε νέο εγκεφαλικό (σαν του προηγούμενου αγώνα που ισοφαριστήκαμε στο μηδέν) αλλά το σουτ του Brooks -υπό πίεση τεσσάρων παικτών- ήταν άστοχο. Από τους Kings ο Salmons έβαλε σχεδόν αθόρυβα 17π. σε 21' με φοβερά ποσοστά ενώ διψήφιο αριθμό πόντων είχε και ο Brooks με 12 (αλλά 3/16 σουτ).
Εμείς κλασικά βάλαμε τους μισούς μας πόντους με τρίποντα (10/23) και πάμε για αλλα τώρα. Ακριβώς την επόμενη μέρα το κοπάδι μας κατεβαίνει στη Windy City για να ψυχαγωγήσει τους Bulls.