Παρκάραμε το φορτηγό, ξεφορτώσαμε το σιδηρομετάλλευμα μαζί με τα Κλαρκ και το δρομολόγιο Γλασκώβη-Μάντσεστερ τέλειωσε αίσια με +10 χιλιαρικάκια στην τσέπη.
Στη συνέχεια τηλεμεταφερθήκαμε (με alt-tab) μέχρι τη Μινεάπολη, φορέσαμε το καλό μας κουστούμι, πήραμε καλού-κακού μια ομπρέλα και ξηρά τροφή-πατατάκια (μάλλον δεν θα χρειαστούν) και κατηφορίσαμε για το Target Center. Αντίπαλοι οι Wizards των Wall & σία, θεωρητικά εύκολος αντίπαλος για τα σουβλερά δόντια των Λύκων. Καθίσαμε λοιπόν αναπαυτικά στον πάγκο, βάλαμε μια τελεόραση (sic) στην γωνιακή καρέκλα για να βλέπουμε CNN, CBS και Τράγκα στο Kontra και περιμέναμε τη λήξη του αγώνα. Σοβαρότης μηδέν...
Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως τα περιμέναμε. Οι Μάγοι της Washington μάς χτύπησαν στο αδύνατο σημείο, γνωστό τοις πάσι πλέον, τη ρακέτα. Με συνεχείς μπούκες βρέθηκαν να προηγούνται 6-13 και ήδη άρχισαν οι πρώτες μουρμούρες από την εξέδρα. Χαμηλώσαμε λίγο το σχήμα και με αρχιοπλαρχηγό τον Ρούμπιο (8 συνεχόμενοι πόντοι) προλάβαμε να πάρουμε κεφάλι με το τέλος της περιόδου (17-16).
Στο επόμενο οκτάλεπτο κινηθήκαμε σε παρόμοια επίπεδα απόδοσης, γυρίσαμε αρχικά σε ζώνη 2-3, μετά σε 3-2 και με μπροστάρη το Roy και τον Πέκο βρεθήκαμε να νικάμε 39-35 στο ημιχρόνιο. Κάπου εκεί ανάψαμε ένα τσιγαράκι μέσα στα αποδυτήρια, βάλαμε να ψήσουμε ένα γρήγορο γκαϊφέ και συνειδητοποιήσαμε το μεγάλο μας πρόβλημα. Ο ρούκι Beal είχε ντυθεί Jordan και με 19 πόντους (8/11 σουτ, ffs) κρατούσε μόνος του όλους τους Wizards! Έπρεπε να τον κλείσουμε πάση θυσία... Το καλό ήταν πως χάρη στην αιματηρή προπόνηση (και την μικρή αλλαγή στα sliders -> contact shot:49, inside shot:47) δεν χρειάστηκε να καταφύγουμε στα κλασικά απανωτά τρίποντα (μόλις 4/8), αφού πετύχαμε άνετα 14 πόντους εντός ζωγραφιστού (18 οι Wizards).
Το απαραίτητο διαφημιστικό διάλειμμα, για να πλερώσουμε τα έξοδα του site:
Η τρίτη περίοδος ξεκίνησε ιδανικά. 7 πόντοι των δύο ψηλών (Πέκος και Αγάπης) μας έδωσαν επιτέλους σημαντικό προβάδισμα (41-31). Οι Μάγοι όμως δεν κοιμόσαντο και εκμεταλλεύτηκαν την παραδοσιακή αδυναμία της ζώνης 3-2 (με lock down paint), τις γωνίες. Ο Ariza με δύο τρίποντα α λα Σούμποτιτς μείωσε στους 4 πόντους. Στη συνέχεια ένα κάρφωμα του Beal από καθαρή θέση offside, μας έστειλε πάλι το σκ... στην κάλτσα. Ευτυχώς στο υπόλοιπο της περιόδου ανέλαβαν οι Roy/Love και αποκατέστησαν κάπως την τάξη. Σε συνδυασμό με την αλλαγή σε πιεστικό man-to-man με παγίδες και τον περιορισμό (επιτέλους!!!) του Beal, κλείσαμε την περίοδο με 57-51 (αρκετά ψηλό σκορ για οκτάλεπτα). Ευτυχώς, γιατί κάποια στιγμή είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αν ο Beal συνέχιζε έτσι, θα ξεπερνούσε τους 81 πόντους του Kobe.
Η τελευταία περίοδος ξεκίνησε με κάρφωμα των Wizards, μεγάλο τρίποντο του Κιριλένκου, κάρφωμα των Wizards και -μαντέψτε- κάρφωμα των Wizards. Το σκορ διαμορφώθηκε σε 60-57 και πήραμε αμέσως timeout για να καθαρίσουμε το παρκέ απ' τον κρύο ιδρώτα που μας είχε λούσει.
Ένα πράγμα μόνο θα γράψω. Το τελικό σκορ: 78-57.
Καταλαβαίνετε τι έγινε μετά το timeout. Το καλάθι μετατράπηκε σε βαρέλι, οι Wizards εγκλωβίστηκαν καθέτως και οριζοντίως (3/14 σουτ στην 4η περίοδο), οι Roy/Love συνέχισαν να κελαηδάνε ποικιλοτρόπως και ο Ρούμπιος μοίραζε απλόχερα ασίστ. Εκπληκτικό σερί 18-0 που ολοκληρώθηκε με buzzer beater του Barea, σιγά μην τους τη χάριζα στην τελευταία επίθεση.
Από τα ομαδικά στατιστικά ξεχώρισαν τα μόλις 4 λάθη μας (άνετα παγκόσμιο ρεκόρ Αμερικής) και τα 8/19 τρίποντα. MVP ο Ρούμπιος με μαγική εμφάνιση (10π. 5ρ. 10 ασίστ και μία εκπληκτική τάπα πάνω σε layup του Wall), ενώ σιγοντάρισαν οι Roy (19π), Love (17-9), Πέκος (9-6 με 4/4 FG), Barea (3/3 τρίποντα), Κιριλένκος (8-4) κλπ. Από τους -μαθητευόμενους- Μάγους ο Beal έκανε την εμφάνιση της ζωής του (career high 29π με 12/20 και 7ρ, όλα αυτά σε 22') ενώ όλοι οι υπόλοιποι έμειναν σε μονοψήφιο αριθμό πόντων (μόλις 3 ο Wall, αλλά με 7 ασίστ).
Μετά το θρίαμβο και την τρίτη συνεχόμενη νίκη, αποχαιρετήσαμε τους Washington Wizards με δώρο μια φουσκωτή βάρκα telemarketing και ένα ζευγάρι κουπιά. Εκεί που πάνε μάλλον θα τα χρειαστούν (ήδη 3 μύρια κόσμος χωρίς ρεύμα λέει το CNN)...