Επόμενος αντίπαλος οι Lakers. Αγαπημένη μου ομάδα από την εποχή που η ΕΡΤ 1 έδειχνε τους τελικούς του 1989, όταν και τα Πιστόνια "σκούπισαν" με 4-0 το Νοσοκομείο του L.A. Από τότε πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Ο Magic πρόλαβε να κολλήσει τον ιό του HIV, να πάρει Ολυμπιακό μετάλλιο, να ξαναγυρίσει στο ΝΒΑ, να γιατρευτεί, να διακωμωδηθεί περιτράνως ως προπονητής* των Lakers και να αγοράσει τους Los Angeles Dodgers. Ο δε Isiah Thomas να μείνει στην ιστορία ως ο παίκτης που "φαγώθηκε" από τον Jordan και φυσικά ο Laimbeer ως ο αδιαμφισβήτητος "Prince of Darkness".
* η Jackie MacMullan έγραψε στο καταπληκτικό "When the Game was ours" ότι ως coach ο Magic παρακάλεσε τους παίκτες του να έρθουν νωρίτερα στην προπόνηση, ώστε να δουλέψουν πάνω στα σουτ τους. Ξύπνησε λοιπόν μέσα στα άγρια χαράματα, φόρεσε το αιώνιο χαμόγελό του και πήγε πρώτος απ' όλους στο γυμναστήριο. Γρήγορα διαπίστωσε ότι πιάστηκε μέγα κορόιδο, γιατί τελικά δεν πάτησε κανένας παίκτης!
Μάθημα μπάσκετ #1: "Θα σε σκίσω ρε καριόλη, θα σου σπάσω τα παΐδια!"
Πίσω στην εποχή μας και στο παράλληλο σύμπαν του 2k13, όπου οι Lakers ξεκίνησαν τη σεζόν με... 20-2.
Αυτό ήταν κάτι που δεν έπρεπε να αναφερθεί στους παίκτες μας, γιατί μόλις το άκουσαν κρύος ιδρώτας άρχισε να αναβλύζει από κάθε πόρο του κορμιού τους (τι λυρισμός). Ως General Manager έπρεπε να αντιδράσω άμεσα για να προλάβω τα χειρότερα, οπότε τους διαβεβαίωσα ότι δεν χρειαζόταν να αγχωθούμε, αρκεί να παίζαμε το παραδοσιακό "όσα-φάμε-κι-όσα-βάλουμε" (που πλέον έχουμε εμπεδώσει πλήρως). Μετά θα πηγαίναμε ομαδικώς για λουκουμάδες.
Αυτό το τελευταίο φάνηκε να έχει κάποια ευεργετική επίδραση, αφού με την έναρξη του αγώνα βρεθήκαμε μπροστά με 10-4. Γρήγορα όμως οι Λιμνάνθρωποι έδειξαν χαρακτήρα, μπουμπούνισαν 2 τριποντάκια και παρ' το 10-10. Δυστυχώς στα επόμενα 4' πετύχαμε μόλις δύο πόντους και βρεθήκαμε στο μείον πέντε. Η περίοδος έληξε με 15-17. Και πάλι καλά να λέμε... Στη δεύτερη περίοδο είχαμε περίπου μία απ' τα ίδια. Άχρωμες και άνοστες επιθέσεις, 9 προσπάθειες για τρίποντο, κακές άμυνες κλπ. Οι Lakers προηγήθηκαν 24-30 αλλά καταφέραμε να κρατήσουμε τη διαφορά, χάρις στον πάγκο μας. Ridnour, Budinger & σία έδωσαν σημαντική βοήθεια, με τον δεύτερο να ταπώνει εντυπωσιακά τον Goudelock και να δίνει το έναυσμα για αντεπίθεση διαρκείας. Στο τέλος της περιόδου ο Αγάπης πέτυχε αντρίκιο γκολ-φάουλ και ισοφάρισε σε 32-32, σκορ με το οποίο τελείωσε και το ημίχρονο.
Στην ανάπαυλα απολαύσαμε άλλη μια πρωτοβουλία της διοίκησής μας, η οποία σημειωτέον δεν ενδιαφέρεται μόνο για την οπτική τέρψη των φιλάθλων μας (βλ. ξεκωλιάρες cheerleaders) αλλά και για τη διαπαιδαγώγησή τους. Προβλήθηκε 20λεπτο ενημερωτικό video για τις συνέπειες της βίας στον αθλητισμό, με απώτερο σκοπό να δώσει ιδέες στους φανατικούς Λύκους ώστε το Target Center να αποτελέσει φόβητρο για τους αντιπάλους.
Κάτω από παρατεταμένα χειροκροτήματα για το σόου του ημιχρόνου, ξεκίνησε η τρίτη περίοδος. Μέχρι τα μισά οι ομάδες πήγαιναν στον πόντο και σε καμία περίπτωση δεν ήμασταν διατεθειμένοι να παραδοθούμε. Μάλιστα ένα απολαυστικό τρίποντο του Κιριλένκου από τη γωνία, μας ξανάδωσε μετά από πολύυυυ ώρα το προβάδισμα, με 42-40! Οι Lakers αντέδρασαν άμεσα και πήραν κεφάλι με 42-47. Ευτυχώς ένα μεγάλο buzzer beater του Ridnour μείωσε σε 45-47 και γυρίσαμε στον πάγκο με αρκετές προσδοκίες για το ύστατο οκτάλεπτο (αν και τα προειδοποιητικά μηνύματα είχαν ήδη έρθει, μόλις 4/15 σουτ στην περίοδο).
Και μετά μίλησε ο Love. Στο πρώτο ημίχρονο ήταν αρκετά υποτονικός και φοβόμουν μήπως είχαμε πάλι τα οικτρά τραγελαφικά αίσχη του προηγούμενου αγώνα. Στα κρίσιμα σημεία όμως πήρε το παιχνίδι πάνω του και ο μεγάλος παιχταράς με συνεχόμενους πόντους μάς κράτησε ζωντανούς. 4'25" πριν το τέλος το σκορ ήταν ισόπαλο 51-51 και είχαμε την κατοχή. Ο Love αστόχησε (α ρε κριάρι, α ρε μπέκο, καλά κάνω και σε κράζω συνέχεια) και ο Metta World Peace Artest έβαλε το καρφί στο φέρετρο με 2 συνεχόμενα τρίποντα (φήμες λένε ότι η άμυνα είχε πάει για... βρούβες).
Με το σκορ στο 51-57 μόλις 3' πριν το τέλος, αρχίσαμε να στολίζουμε τον Επιτάφιο γιατί η ήττα διαφαινόταν κάτι παραπάνω από σίγουρη. Εκεί βροντοφώναξε -ξανά- "παρών" ο αρχιπλανητάρχης του σύμπαντος, Kevin Love. Με εντυπωσιακό κάρφωμα και συγκινητικά γιγάντιο τρίποντο μείωσε στον πόντο (56-57). Ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ καλάθι του Kobe από τη γωνία (καλύτερο ακόμα και από αυτό) έδωσε ξανά προβάδισμα 3 πόντων στους πρώην γείτονές μας. Επειδή όμως ο Λύκος μπορεί να μην έχει 9 ζωές σαν τις γάτες αλλά ως φαίνεται σίγουρα έχει πάνω από μία, καταφέραμε να μείνουμε μέσα στο παιχνίδι και 1'10" πριν το τέλος χάναμε 60-61. Εκεί ανέλαβε ο Kobe και ο Λύκος ψόφησε. Μας κάρφωσε 6 απανωτούς πόντους και το τρίποντο του Barea απλώς μείωσε σε 63-67. Τελικό σκορ 63-69, μαύρο, ζοφερό και άραχνο τέλος...
Το γήπεδό μας 2 δευτερόλεπτα μετά τη λήξη του αγώνα. Έγιναν όλοι λούηδες..
Στην τελευταία περίοδο οι Lakers είχαν 9/13 σουτ και πώς θα μπορούσαν να χάσουν; Τουλάχιστον αυτή τη φορά (και παρά το κλασικό φεστιβάλ των 10/25 τριπόντων), καταφέραμε να πετύχουμε περισσότερα δίποντα (13). Το αιώνιο πρόβλημα όμως παρέμεινε, καθώς για δεύτερο συνεχόμενο αγώνα δεν ευστοχήσαμε ούτε σε ένα σουτ από μέση απόσταση. Κάτι πρέπει να γίνει με αυτό το πράγμα! Ο Kobe βγήκε MVP με 20-4-4, ο Nash σιγοντάρησε με 12-3-8, ο Metta World Peace Artest είχε 11π. με 3/3 τρίποντα και ο Howard έμεινε στους 2π και 8ρ με... μηδέν σουτ!
Από τους Λύκους ο Αγάπης είχε 18-6 (μεγάλη εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο) και ο Κιριλένκος 10π αλλά μηδέν (ναι, μηδέν) ριμπάουντ, πρωτοφανές. Ο Ρούμπιος μόλις 3-4-4 με τα κλασικά 1/7 σουτ. Ακολουθεί το video με τα highlights του αγώνα, αυτή τη φορά σε ελαφρώς καλύτερη ποιότητα (δεν προλάβαινα όμως για rendering σε 720p).